Πρεμιέρα
7 Ιανουαρίου 2015
Ο Jean Racine (1639-1699), ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους δραματουργούς, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας.
Η Βερενίκη, ο Τίτος και ο Αντίοχος είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ο έρωτας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου και της Ιουδαίας βασίλισσας Βερενίκης (70-80 μ.Χ.) αναφέρεται σε ιστορικά κείμενα. Ο Racine, όμως, χειρίστηκε τα περιστατικά με μεγάλη ελευθερία και έγραψε ένα μοναδικό έργο στην παγκόσμια λογοτεχνία που παρουσιάζει στη σκηνή τρία τραγικά πρόσωπα.
Πολύ κοντά στη χρονική στιγμή που στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία η ανθρώπινη φύση αρχίζει να παρουσιάζεται όπως ακριβώς πρέπει να είναι - ελεύθερη, στο μεταίχμιο αυτό μιας ισχυρής κοινωνικής αλλαγής, συνθέτει ο Ρακίνας τη Βερενίκη του, φτιαγμένη από αυτά τα υλικά των πραγματικών ανθρώπων, όπως σε μια καθημερινή, απλή, ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Ήρωες που φαινομενικά κινούνται από μια κοσμική επιταγή, στην ουσία έχουν τη δυνατότητα να πράξουν χωρίς το δεκανίκι ενός από μηχανής θεού. Είναι ικανοί λοιπόν να αποφασίσουν για τις ζωές τους; Μήπως η ύπαρξη ενός «κηδεμόνα» είναι μέχρι σήμερα το καλύτερο άλλοθι για την αδράνειά μας;
Μια απλή, ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Αν και είμαστε ελεύθεροι, πόσο ικανοί και αποφασισμένοι είμαστε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας; Το έργο, η παράσταση και το κοινό πρέπει κάποτε να αποφασίσουν.
Artwork below by Marc Evans 2012
BERENICE
BETON 7
Berenice @ Beton 7 Premiere: January 7th 2015
Jean Racine (1639-1699), one of the greatest French playwrights, balancing dangerously between luminal machinations and academic conservatism of the 17th century, presents behind his elaborate expression dark and sick passions, heralding in a unique way the internal impasses of the contemporary dramaturgy. Berenice, Titus and Antiochus are historical figures. The love between the Roman Emperor Titus and Queen Berenice of Judaea (70-80 AD) is mentioned in historical texts. Racine, however, handled the cases with great freedom and wrote a unique play in world literature, showing on stage three tragic persons. Very close to the time when, in European literature, human nature begins to appear just as it is supposed to be - free, on this verge of a strong social change, Racine composes his Berenice, made of these materials of existing people, as in a daily, single, defenseless, love story. Heroes apparently driven by a cosmic imperative, are in fact able to do so without the crutch of a deus ex machina. Are they, therefore, able to make decisions about their lives? Is the existence of a "guardian" until today the best excuse for our inaction? Μια απλή ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Αν και είμαστε ελεύθεροι πόσο ικανοί και αποφασισμένοι είμαστε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας; Το έργο, η παράσταση και το κοινό πρέπει κάποτε να αποφασίσουν. A simple, defenseless love story. Although we are free, how able and how determined are we to take our lives in our own hands? The project, the show and the audience have to decide at some point. Artwork below by Marc Evans 2012
Βερενίκη του Ρακίνα
Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Σκηνικά - Κοστούμια: Κατερίνα Ζουράρη
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Θεατρολόγος: Καλλιόπη Ταράση
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χαρίτα Αρβανίτη
Βοηθός Παραγωγής: Ζωή Μυλωνά
Φωτογράφιση - Βίντεο Παράστασης: Θάνος Ψυχογυιός